Od zakochanych w Podlasiu zawsze słyszałam, że to teren magiczny, w którym czas się zatrzymał. Takie Bieszczady, co to tylko rzucić wszystko i jechać na odwyk od korporacji. Tylko że bez gór, za to z zasięgiem w telefonie. Pociągiem z Warszawy dojedziemy tutaj już w 2,5 h.

Co zobaczyć na Podlasiu

I faktycznie Podlasie jest świetne, jeśli poszukujemy odpoczynku z dala miejskiego osiedla. Nie ma tutaj tłumów turystów – o zawrót głowy przyprawiła nas 10 osobowa grupka zwiedzających, na którą natknęliśmy się w Kruszynianach. Podlasie jest uroczo puste, ale co najważniejsze jest też zaskakująco estetyczne.

I nie tylko o piękno przyrody tutaj chodzi. Podlaskie miasteczka mają w sobie architektoniczną spójność i kolorystykę, do której wzdychamy spacerując na co dzień wśród obwieszonych billboardami blokowisk. Tak jakby chaos czasów komunizmu i brawura lat dziewięćdziesiątych szczęśliwie ominęły centrum Supraśla czy Kruszynian. Czas faktycznie chyba stanął tam kiedyś w miejscu. Dzięki temu tak wielką przyjemność sprawia przejeżdżanie przez szpalery drzew w Królowym Moście, czy podziwianie starych drewnianych domów w Trześciance. W osobnej lidze grają tutejsze świątynie. Stare kościoły i cerkwie są  zgrabne i w żaden sposób nie próbują swą architekturą przypominać gołębi lub startujących z kosmodromów rakiet. Pomalowane na przepiękne kolory, są ewidentnymi ulubienicami miejscowych snycerzy. Podlasie to odwyk od koloru nijakiego.

Co jeszcze? Przede wszystkim piękne widoki i natura. Podróżując rowerem, szczególnie w okolicach zmierzchu, macie stuprocentowe szanse na spotkanie oko w oko z przedstawicielami świata zwierząt. Nie będą to słonie i żyrafy, prawdopodobnie nie skrzyżujecie spojrzeń z dziko żyjącym żubrem, ale! Jeśli uciekacie przed smogiem z Alei Jerozolimskich powinien ucieszyć was widok klucza żurawi, saren i niezliczonej ilości bocianów.  Być może się starzejemy, ale wchodzimy też o zakład, że ogromną frajdę sprawi wam zabawa w łubinie, które zwierzęciem nie jest, może za to iść w konkury z francuskimi polami lawendowymi. Łubin zwykł rosnąć wzdłuż podlaskich dróg, zarówno tych asfaltowych jak i piaskowych. Jego widok na pewno będzie więc wam towarzyszył w czasie całej podróży.

Na Podlasiu byliśmy już wielokrotnie, a wpis ten uzupełniamy po kolejnych wypadach na wschód.

Puszcza Knyszyńska

Czyli piękny las zaczynający się na wschód od Białegostoku. Od Supraśla do Kruszynian rozpościera się ściana lasu, która idealnie nadaje się do pokonania rowerem. A w niej mnóstwo maleńkich wioseczek, takich z ławeczkami przed domem i bez asfaltów.

Supraśl

Jak dla nas jest to perła Puszczy Knyszyńskiej i całego Podlasia. Jest tu ogromny monastyr z muzeum ikon, jest uroczy kościółek. Jest pałac Buchholtzów, na którego wieżyczce uwił gniazdo swojski bociek. Jest też niewielki ryneczek na którym kupicie największe lody po tej stronie Uralu. Możecie też zaopatrzyć się tu w regionalne specjały, czyli przede wszystkim sękacza. Kto nie próbował ten trąba! Spragnieni jeszcze większej dawki odpoczynku mogą udać się na nowootwarte bulwary nad rzeką Supraśl.

Supraśl to również gospodarz super długiego festiwalu – Podlaskie Slow Fest, który trwa od 1 lipca do 17 września. Jest festiwalem interdyscyplinarnym, jest tu miejsce na seanse filmowe, koncerty, przedstawienia, warsztaty…

Królowy Most

Jest taka miejscowość Mostem zwana, która znajduje się mniej więcej w 1/3 drogi pomiędzy Supraślem a Kruszynianami. Fotogeniczna natura od lat przyciąga tutaj letników z całego województwa. Ponoć kręcono tutaj zdjęcia do „U Pana Boga za Piecem”.  Zainteresowani mogą też zajrzeć do cerkwi św. Anny, o trochę neogotyckiej aparycji.

Kruszyniany

Jednym z najlepszych adresów pod jaki możecie skierować swoje kroki w czasie pobytu na Podlasiu są Kruszyniany. Jako całość. To niewielka miejscowość, skupiona wokół jednej, położonej na krańcach Polski, ulicy. Jedna z pierwszych osad tatarskich. Do Kruszynian zjeżdżają turyści właśnie ze względu na koloryt polskiego islamu. Znajduje się tutaj piękny zielony meczet (kolejny przykład estetyki Podlasia) oraz stary tatarski cmentarz.

Nie brakuje też współczesnych akcentów, świadczący o tym, że tatarska tradycja nie jest już tylko pieśnią przeszłości. Szczęśliwie dla Kruszynian, a także dla podlaskiej sceny gastronomicznej, znajduje się tutaj świetna restauracja Tatarska Jurta, prowadzona z sercem przez Dżennetę i Mirosława Bogdanowiczów. Jedzenie tutaj jest pyszne, okolica urocza. Wszystko polane tatarską egzotyką i historią. Tatarska Jurta to zjawisko nie tylko gastronomiczne, ale też kulturowe.

Zalew Siemianówka

Z Kruszynian udajemy się nad Zalew Siemianówka, który wabi nas do siebie swoimi bezpłatnymi polami namiotowymi w okolicach Rybaków i Rudnych. Na ostatnich nogach docieramy tam godzinę po zmierzchu. Jest pełnia i zalew oświetlony jest ogromnym pomarańczowym licem Księżyca. Nad brzegiem króluje kilkunastometrowa drewniana wieża obserwacyjna. Słowem, doskonałe miejsce na nocleg.

W okolicy znajduje się również zabytkowy już DiscoCzar. Nie zdziwiłabym się gdyby właśnie tutaj odbywały się najlepsze imprezy w powiecie.

Odrynki

Odrynki to maleńka miejscowość, na której kończy się asfaltowa droga. Położona pośrodku pól i lasów, stanowi miejsce ulokowania Skitu – czyli pustelni. Dziwna to pustelnia, bo jako atrakcja turystyczna przyciąga do siebie wielu wycieczkowiczów. Kiedy więc pustelnik ma czas na pustelnikowanie? Aby dostać się do skitu, należy przejść po drewnianych kładkach, prowadzących nad sam brzeg Narwi.

W okolicy znajduje się również spora ferma gęsi. Wokół niej pola i piękne lasy. A nad tym całym zwierzęcym majdanem patrolujące okolice drapieżne ptaki.

Narew

Narew to bardzo ładna miejscowość, raczej rzadko odwiedzana przez turystów miejscowość. Niemniej warto jest nadrobić kilka kilometrów, aby zobaczyć piękny drewniany kościół pw. Stanisława Biskupa w Narwi.

My mieliśmy szczęście i zostaliśmy oprowadzeni po wnętrzu kościoła przez dobrego ducha i opiekuna kościoła, który pokazał nam własnoręcznie wykonaną miniaturę kościoła oraz ulegające czarowi wydłużenia ławy kościelne.

 

W Narwi znajduje się też piękna błękitna cerkiew, do której wnętrza nie mieliśmy jednak okazji zajrzeć.

Kraina Otwartych Okiennic – Trześcianka

Kraina Otwartych Okiennic to szlak prowadzący przez podlaskie wsie, szczególnie wyróżniające się swoimi zdobieniami. Dopracowane szczegóły okiennic, narożników i szczytów wyróżniają się nawet na tle innych podlaskich wsi, którym nie brak przecież uroku. My odwiedziliśmy jedynie Trześciankę, ale warto zajrzeć również do Soc i Puchał. Dobre oceny zbiera też wieś Wojszki.

Suraż

Jeżeli istnieje coś co stanowi dla mnie symbol Podlasia, to są to na pewno tamtejsze kapliczki. Namaszczenie z jakim miejscowi dbają o nowe jak i stare święte figurki i krzyże stanowi doskonały komentarz na pytanie o religijność Polaków. Jeśli chcielibyście zgłębić temat duchowości naszych rodaków, to polecam odwiedzić przy okazji Muzeum Kapliczek w Surażu.

Suraż to niewielka miejscowość na samiutkim południowym krańcu Narwiańskiego Parku Narodowego, która od kilku lat prowadzi prężną kampanię promującą Suraż jako atrakcyjną destynację wakacyjną. Powstał tu nawet obiecujący pensjonat Bajdarka z restauracją, w którego barze wisi znamienna plakietka z napisem: Nie odtwarzamy disco-polo.

 

Narwiański Park Narodowy rowerem

My Narwiański Park Narodowy i okolice odwiedziliśmy na rowerach w roku 2017. Nasza trasa wyglądała następująco:

Warszawa – Łapy – Warszawa (pociąg) – bardzo dogodne połączenie, droga trwa zaledwie 2 h 10 minut

Łapy – Suraż – Waniewo – Rzędziany – Tykocin – Łapy

Nocowaliśmy w Rzędzianach w agroturystyce U Żędziana. Koniec sezonu, wrzesień, dość chłodne noce i ani jednego turysty u naszych gospodarzy. Można rozbić namiot tuż nad Narwią. Bardzo polecamy.

Białowieża

Jeśli jeszcze tu nie byliście to najwyższy czas to nadrobić.

Puszcza Białowieska była w latach trzydziestych nazywana Leśnym Wawelem. W tamtych czasach maleńką, zagubioną w lesie mieścinę odwiedzali albo turyści albo poszukujący pracy drwale. Tak, z Puszczy dniem i nocą wyjeżdżały wagony z drewnem. A nie dziwić powinno też to, że legendarna już walka z kornikiem była na językach Polaków już przed wojną.

Jeśli będziecie w Białowieży koniecznie nocujcie blisko lasu. W okolicy nie brakuje fantastycznych agroturystyk, z których z własnego doświadczenia możemy polecić przede wszystkim Sioło Budy i sąsiadujące z nim Białowieskie Sioło. Ogromny teren, zabytkowe podlaskie chaty, sauna, bania i żubry za płotem. Spędziłam swój wieczór panieński śpiąc na podłodze w ich saunie, więc wiem.

Więcej o Puszczy Białowieskiej przeczytacie w naszych dwóch poprzednich postach.